Σκεψεις πανω στο ποιημα Ιθακη του Καβαφη..

Σαν ερθει η ωρα που θα δεις το φως του ηλιου και ηχησει το
πρωτο σου κλαμα στην ζωη, η πρωτη ευχη που πρεπει να κανουν
οι ανθρωποι που ακουν το πρωτο σου κλαμα και οι ανθρωποι που σε
φερανε στην ζωη..
Πρεπει να ειναι, να ειναι ο δρομος σου μακρύς και οχι ο πιο ευκολος
στρωμενος με ροδοπεταλα..
Ομορφος και ευκολος δρομος ο οποιος δεν εχει δυσκολιες και αποτομα
μονοπατια..
Αλλα να ευχονται να ειναι γεματος δυσκολιες και παγιδες, χαστουκια της
ζωης..
Για να εμπλουτιζεσαι απο τα διδαγματα της ιδιας της ζωης και τις γνωσεις
που σου προσφερει για να γινεις πιο σοφος ανθρωπος..
Ποτε να μην αφηνεις τις σκεψεις σου να γεμιζουν δαιμονια που μπορει να τα
προκαλεσεις απο μονος σου στον δρομο σου..
Μονο ο φοβος σου μπορει να τα προσκαλεσει για να τα δεις και εσυ να επιλεξεις..
Σαν καταλαβεις τα χρωματα και τα βηματα που αρχιζεις να κανεις στην ζωη
και ο νους σου μπορει να κανει μια ευχη..
Να ευχηθεις να δεις πολλα καλοκαιρια, πολλους χειμωνες, πολλες ανοιξες και
πολλα φθινωπορα..
Και η πορεια σου να ειναι αργη τοσο ωστε να μπορεις να κοιτας τον καθε κοκο
σκονης και χωματος που το πελμα σου παταει..
Και οι ευωδιες του καθε καρπου που περνας και κοιτας να σε πλυμμηριζουν και να
σε ταξιδευουν σε εναν μαγικο χορο αισθησεων..
Να πηγαινεις αργα ωστε να γευεσαι τον καθε καρπο ητε πικρο ητε γλυκο στο
μονοπατι σου..
Ετσι ωστε να πλυμμηριζεις με γνωσεις και σοφια..
Στον νου σου ποτε μην ξεχνας τον στοχο σου που ειναι η Ιθακη..
Αλλα μην κανεις το λαθος να χασεις το βημα σου και να χασεις το βλεμμα σου
στο καθε τι που ειναι διπλα σου στην πορεια του μονοπατιου..
Να μην φοβασαι την βροχη..
Αλλα να βγαινεις γυμνος και να την αγκαλιαζεις κοιταζοντας τον ουρανο
νοιωθοντας την να χτυπα και να μουσκευει το καθε κυτταρο του δερματος σου
και να ενεργοποιει την καθε αισθηση του σωματος σου..
Να μην φοβασαι τον ηλιο..
Να τον κοιτας καταματα ετσι ωστε να καταπολεμησεις τον καθε σου φοβο οσο
καυτος κι αν ειναι αυτος..
Να μην φοβασαι το χιονι και το κρυο που προκαλει..
Μπορεις μεσα απο αυτο να εκτιμησεις την ζεστη και το καθε τι που σου προσφερει
ζεστασια και να μαθεις και μεσα απο το χιονι οτι οσο κρυο κι αν ειναι..
Αν το χειριστεις σωστα σαν τους εσκιμωους και σκαψεις μεσα του και φτιαξεις ενα
λαγουμι, οσο κρυο ειναι επιφανειακα τοσο ζεστασια μπορει να σου προσφερει στο βαθος..
Γι αυτο να μην βιαστεις για το ταξιδι αυτο..
Ειναι αυτο που σου προσφερει τον θησαυρο της σοφιας και της ζωης..
Το καθε τι στο μονοπατι αυτο ειναι και ο θησαυρος και οχι ο τελικος προορισμος..
Ο τελικος προορισμος που ειναι η Ιθακη απλα σου προσφερει την κινητηρια δυναμη
στο να κανεις το πρωτο βημα για να μπεις στο μονοπατι αυτο και το φως στο βαθος
που σε φωτιζει και σε καθοδηγει ετσι ωστε να μην χασεις το βημα σου..
Κοιτωντας το φως εκει στην ακρη που ειναι ψηλα..
Για να περπατας παντα με το κεφαλι ψηλα παρ ολες τις δυσκολιες που θα συναντησεις..
Οταν φτασεις σε αυτο το φως..
Στην Ιθακη θα ειναι και η ολοκληρωση της ζωης σου και θα εχεις γεμισει
πλεον την σοφια σε αυτην την αποστολη που ειχες σαν ανθρωπος
σε τουτο τον ντουνια..
Και μονο τοτε θα καταλαβεις συμπληρωνοντας ολα τα κομματια του παζλ
το τι σημαινουν οι Ιθακες..
Τα μονοπατια του καθενος..
Μεχρι στιγμης αυτες οι σκεψεις ειναι ικανες να γεννηθουν μεσα απο το ποιημα 'Ιθακη' του Καβαφη..
Ελπιζω οσο περναει ο χρονος να ειμαι πιο ικανος να βλεπω το καθε λιθαρακι ουσιας ετσι ωστε
να μπορω να ολοκληρωσω το παζλ μου σαν μια απεραντη γαληνη και οχι σαν βουνο..