Η ζωή είναι ένα μονοπάτι μέσα στην ζούγκλα..

Η ζωή έχει πολλά μονοπάτια που ο καθένας έχει το δικό του μονοπάτι..
Το κάθε μονοπάτι είναι περιτυλιγμένο από άγρια βλάστηση που σκιάζει
το κάθε μονοπάτι και είναι γεμάτο παγίδες..
Αν κοιτάς τις λεπτομέρειες σε κάθε βήμα θα γίνεσαι όλο ένα και πιο
έμπειρος και πιο προσεκτικός..
Δεν θα φοβάσαι γιατί θα ξέρεις και τους κίνδυνους σιγά σιγά και θα
ξέρεις να προστατεύεσαι και να τους αποφεύγεις..
Για να είμαστε ένταξη απέναντι σε αυτήν την ζούγκλα πρέπει να είμαστε
κανονικοί στρατιώτες..
Με πειθαρχία και ταπεινότητα και με το κεφάλι ψηλά και το βλέμμα
πάντα άγρυπνο..
Πάντα σε επιφυλακή για το κάθε τι που υπάρχει γύρω μας..
Και κάθε τόσο να καθαρίζουμε και να περιποιούμαστε με αγάπη την
βλάστηση που υπάρχει γύρω από το μονοπάτι μας έτσι ώστε να μην μεγαλώσει
και καλύψει όλο το φως η μας κλείσει το ονόματι με τα αιχμηρά κλαδιά
που αν δεν τα περιποιηθούμε και δεν τα καθαρίζουμε θα βγουν στο
μονοπάτι μας..
Αν καθόμαστε και αφήνουμε να επικρατεί ένα χάος και δεν έχουμε
πρόγραμμα και πειθαρχία για το πρόγραμμα αυτό..
Επειδή μας αρέσει η ανεμελιά και κυριαρχούν μόνο τα δικά μας θέλω
χωρίς να δίνουνε σημασία σε τίποτα άλλο εκτός από τα θέλω μας..
Νομίζοντας έτσι ότι ζούμε ελευθέρα και έχουμε βρει την γαλήνη μέσα
από τις σκιές..
Τότε πολύ άπλα θα μεγαλώνουν οι σκιές μας και δεν θα ξέρουμε πότε
το τι μπορεί να ξεπροβάλει μέσα από εκεί..
Κι όσο πιο μεγάλες οι σκιές τόσο πιο πολλά μπορούν να κρυφτούν
και να παραμονεύουν να χτυπήσουν σε στιγμή που θα μας βρουν
ευάλωτους η χαλαρούς..
Αν δεν κρατάμε το μονοπάτι μας εντελώς τακτοποιημένο και αφηνόμαστε
δεν θα δούμε πότε το μεγαλείο της αρχοντιάς..
Το μεγαλείο της αρχοντιάς θα το δούμε μόνο όταν είναι πεντακάθαρο
το μονοπάτι μας και η βλάστηση γύρω του πολύ περιποιημένη χωρίς να
αφήνουμε ούτε ένα πλατύ φύλλο να σκιάζει το μονοπάτι μας και πέφτει
καμαρωτός ο ήλιος στον δρόμο μας και τον ζεσταίνει και του δίνει ζωή..
Την ανεμελιά και την γαλήνη για να την δούμε στο απολυτό και να μπορούμε
να εκτιμούμε το κάθε τι..
Από το πιο μικρο και να καταλαβαίνουμε στο απολυτό την αξία του..
Πρέπει να την δούμε μέσα από τα μάτια του στρατιώτη..
Γιατί αν κοιτάμε απλά σαν τουρίστες τον στρατιώτη τότε μια ζωή θα μένουμε
στάσιμοι νομίζοντας ότι ζούμε όμορφη και ανέμελη ζωή...
Αν δεν νιώσεις την δημιουργία ποτέ δεν θα φτάσεις ανοίγοντας το μονοπάτι
από την άγρια βλάστηση στην κορυφή για να δεις από ψηλά την ομορφιά
την φύση της ζούγκλας και να σου ενεργοποιήσει την γαλήνη που ζει
μέσα σου...
Η ζωή και η αλήθεια θέλει δουλεία πολύ!!!
Όπως και να βρεις το μεγαλείο της γαλήνης μέσα σου!!!