Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Ενοχές..


Στην πορεία της ζωής μας, ποτέ δεν ξέρουμε, τι μπορεί να μας συμβεί..
Ποτέ δεν ξέρουμε, τι μας επιφυλάσσει η μοίρα..
Το κάθε τι που χτίζουμε, χτίζεται με αγώνα, είτε αυτό λέγεται συναισθηματική
σχέση, είτε επαγγελματικός τομέας, είτε οικογενειακός..
Που στο κάθε τι, χτίζονται ταυτόχρονα και συναισθηματικά δεσίματα..
Τα πιο πολλά που δημιουργούμε, είναι ομαδικά..
Περιλαμβάνουν κι άλλους ανθρώπους, από διάφορες ομάδες, ή από κοντινά
πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος, ή ακόμη και σε πιο προσωπικό
επίπεδο σχέσεις..
Που μαζί με αυτά τα άτομα, είτε επειδή πιστεύουν σε εσένα και στα όνειρα που
οραματίζεσαι, είτε οραματίζεστε μαζί για να χτίσετε κάτι και να επενδύσετε
μαζί τον αγώνα σας, για να υλοποιήσετε τα όνειρα σας, με σωματική κόπωση
και οικονομική και με μεγάλα ρίσκα..
Πολλές φορές, η πίστη στο πρόσωπο μας από κάποια άτομα, είναι τόσο μεγάλη
που ακολουθούν πίστα και σχεδόν τυφλά, τις οδηγίες μας..
Ποτέ όμως κανείς μας, δεν ξέρει την κατάληξη των πραγμάτων και των ονείρων αυτών..
Κι αν, η ιδέα έχει γεννηθεί από εμάς, τους ίδιους και τις ακολουθούν άλλοι και παει
κάτι στραβά..
Τότε, γεννιούνται οι ενοχές..
Ενοχές στο ότι, πήραμε στο λαιμό μας και άλλους ανθρώπους και τους ρίξαμε
στον πατω..
Τα βάζουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό και τον καταδικάζουμε, με αποτέλεσμα να
φρακάρει ο νους μας, από τα δικά μας αλλεπάλληλα χτυπήματα, στον ίδιο μας
τον εαυτό..
Μας παίρνει από κάτω και χάνουμε, μέχρι και το χαμόγελο μας και δεν έχουμε
κουράγιο και δύναμη, για τίποτα..
Όπου βρεθούμε, κατηγορούμε τον ίδιο μας τον εαυτό, στο ότι καταστρέψαμε τους
άλλους και κρίνουμε και μειώνουμε τον εαυτό μας όσο δεν παει πιο κάτω..
Αλλά, δεν είναι έτσι..
Το ότι γεννήθηκε, σε εμάς μια ιδέα και την υιοθετήσανε και την αναπτύξανε κάποιοι
άλλοι άνθρωποι, σημαίνει ότι η ιδέα μας, ήτανε πολύ καλή και ο νους τους την είδε,
πολύ αξιόλογη..
Ο καθένας μας, που παει να δημιουργήσει κάτι καινούριο, έχει και το δικό του μερίδιο
ευθύνης του ρίσκου, για αυτήν την δημιουργία..
Κι ας έχουν επενδύσει, στην δικιά μας ιδέα..
Το θέμα είναι, να μην κατηγορείς τον ίδιο σου τον εαυτό, αλλά να βλέπεις, ότι έγιναν
κάποιοι λάθος χειρισμοί, για να αποφέρουν αυτά τα άσχημα γεγονότα και όχι, ότι
φταίει η δικιά μας ιδέα..
Ποτέ, μα ποτέ, δεν πρέπει να αυτομαστιγωνουμε, τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά μετά
το χαστούκι που φάγαμε, από την ίδια την ζωή..
Να τον σηκώνουμε και να κρατάμε το μάθημα, για να αποκτήσουμε μέσα απ' όλο
αυτό, την ικανότητα να γινόμαστε καλύτεροι, αλλά και να μπορούμε, να συμβουλεύουμε
και τους ανθρώπους γύρω μας, έτσι ώστε, να μην κάνουν τα ίδια λάθη με εμάς..
Να κοιτάμε μπροστά και να προχωράμε, πιο δυνατοί και πιο ισχυροί στην γνώση μας..
Και να αγαπάμε ακόμη πιο πολύ, τον εαυτό μας..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου